31 December 2019

Na De Mol 2019 was ik helemaal in de ban geraakt van Vietnam. Toen ik de kans kreeg om op een korte, maar zo mooie studiereis naar Vietnam te gaan, heb ik géén seconde getwijfeld om me in te schrijven. Ik had geluk, samen met nog 9 andere Travel Counsellors werd ik geloot om met één van onze lokale partners een stukje van dit bijzondere land te gaan ontdekken. Na een lange reis kwamen we aan in Saigon, in het zuiden van Vietnam. Op zich een vrij business-gerichte stad, maar wel een leuke tussenstop als je het zuiden van het land gaat verkennen. Snel nog even kennismaken met het overheerlijke Vietnamese streetfood en dan overnachten in een fijn 4* stadshotel. Op onze eerste volledige dag, vertrokken we al meteen naar één van de hoogtepunten in het zuiden, de Cu Chi tunnels. Dit immens grote ondergrondse tunnelstelsel was een toevluchtsoord voor de Vietcong strijders en het Noord-Vietnamese leger in de strijd tegen de Amerikanen. Behalve een schuilplek – gevuld met boobytraps – was het een wereld op zich, met werkkamers, keukens, slaap- en eetruimtes. We kregen er een rondleiding en mochten zelf ook een stukje de tunnels in. Ik heb er maar één woord voor: beangstigend! Hoewel de tunnels tegenwoordig verbreed zijn om er toeristen door te kunnen laten, was het zelfs voor mij met 1m61 hurken om nog maar een metertje verder te komen. Doodsbenauwend. Jammer genoeg had ik niet het lef om verder te gaan, maar ik ben wel blij dat ik afgedaald ben om toch even een kijkje te gaan nemen. Onder de indruk van de tunnels reden we terug naar Saigon voor een hotelbezoek, een bezoek aan de markt en tea-time. ’s Avonds wachtte ons alweer een hoogtepunt, een streetfoodtour met “Back of the Bike”. Achterop de scooter bij Hop zoefde ik door het razende verkeer van Saigon. Dat op zich is al een hele belevenis. Het verkeer is er zo ontzettend hectisch, maar op de één of andere manier is het een perfect georganiseerde chaos. We proefden van de heerlijkste Vietnamese gerechten, leerden zelf rijstpapier maken om springrolls van te kunnen maken en aten op plekken waar ik anders zeker niet zou hebben gegeten. Hop vertelde honderduit over haar leven in de stad en haar roots op het platteland, over de Vietnamese tradities en was ontzettend nieuwsgierig naar ons westerse leven. Wat een fijne manier om stad, keuken en de lokale bevolking te leren kennen! Op dag 2 vertrokken we voor een lange tocht richting de Mekong Delta. De Mekong bepaalt zowat het hele leven in Zuid-Vietnam. Het is werkelijk een web van riviertjes met woonboten en floating markets (drijvende markten). Het hele leven speelt zich hier op of vlak naast het water af. We verbleven er in een supergezellige homestay. Geen luxe accommodatie, maar wat een geweldige authentieke plek die wel in de jungle leek te liggen. Namiddag maakten we een fietstocht door het prachtige gebied. We bezochten gezinnen thuis, maakten kennis met hun ambachten en bakten samen een typische bananencake. Na de drukke stad was dit een aangename afwisseling. Het rustige, autovrije netwerk aan paadjes rondom de Mekong leek wel een compleet andere wereld. Na een korte nacht, stonden we om 5u30 klaar om in een bootje te stappen om de floating markets op de Mekong te gaan ontdekken. Met kleine oogjes kabbelden we tegen een rustig tempo tot bij het eerste kleine marktje. We kochten wat zoetigheden om de eerste honger te stillen en voeren dan verder naar de grote floating market, waar een drukte van jewelste heerste. Kleine bootjes, maar ook grote (woon)boten van waarop de mensen hun waar verkochten. Een lekker broodje met ei en wat vers fruit als echt ontbijt om vervolgens verder te varen in de kleine zijkanaaltjes van de Mekong. Op die manier zagen we ook echt hoe de mensen OP het water leefden, in hun woonboten en kleine gammele paalwoningen aan de oevers. Na deze tocht was het tijd om het zuiden in te ruilen voor het noorden en vlogen we van Can Tho naar Hanoi. Geen grootste plannen meer, nog genieten van een lekker Vietnamees diner en de stad verkennen. En was me dat oogjes opentrekken, op een zaterdagavond! Geen enkele inwoner van Hanoi zat die avond binnen. Iedereen was buiten, de straten overspoeld met mensen die het weekend vierden. Youngsters met hun vrienden, families met kinderen, ouderen, … Iedereen beleefde op zijn manier een fijne zaterdagavond, al line-dancend of walsend op het plein, of al drinkend en feestend in de Beer Corner (barstreet). We mengden ons in de mensenmassa en kwamen ogen tekort. Het zal niemand verbazen, maar na alweer een korte nacht maakten we ons klaar voor een volgend hoogtepunt op onze reis: een cruise op de idyllische Ha Long Bay. Ik heb er maar weinig woorden voor… WAUW is de beste omschrijving die ik kan verzinnen. De natuurpracht is overweldigend. Varend tussen de kalksteenrotsen, werden we allemaal stil. We gingen met kleine bootjes varen in het Cat Ba National Park, konden zwemmen en kajakken in de baai en genoten van een wijntje bij één van de mooiste zonsondergangen die je op deze planeet kan zien. Heerlijk om even weg te zijn van de bewoonde wereld en de drukte en intens te genieten van het moois en de stilte om je heen. Het is een must tijdens een Vietnam rondreis! Na een ochtendsessie Tai Chi en een lunch aan boord, ontscheepten we en reden we terug naar Hanoi. Een heerlijk vrije namiddag. Wat souvenirtjes shoppen, van een lekkere Vietnamese massage genieten en letterlijk verdwalen in de stad, dat doe je dan … En eten, wederom veel en lekker eten. Op onze laatste dag stond ons nog één hoogtepunt te wachten: een Vespa-tour door Hanoi. De tour bracht ons langs de hoogtepunten van de stad, zoals het Ho Chi Minh mausoleum, de kathedraal, een eeuwenoud tempelcomplex en de Long Bien brug. Deze stalen brug over de Rode Rivier doet al meer dan 100 jaar dienst. Onder de brug bevindt zich een eiland in de rivier dat je enkel met de fiets of scooter kan bereiken. Het contrast met de stad, die slechts een beetje verderop ligt, kon bijna niet groter zijn. De boeren die op hun akkers werken, in kleine gammele huisjes wonen, maar voor geen geld ter wereld hun hutje willen inruilen voor een leven enkele honderden meters verder op in de stad. Nog een tochtje door het oude French Quarter en lekkere lunch en het is tijd om onze koffers te pakken. Als afsluiter bezochten we nog een fantastisch 5* hotel, waar we in de watten gelegd werden met een overheerlijk diner. En zo waren we klaar om terug te vliegen, met een koffer vol herinneringen!

18 August 2019

Na een artikeltje in de krant (nog voor we vorige zomer op vakantie vertrokken, nota bene) was manlief verkocht en besloot dat we dit jaar naar Slovenië zouden gaan. Opmerkelijk, want hij neemt normaal nooit het voortouw in het kiezen van een vakantiebestemming. Dat is steevast mijn nobele taak. Aangezien we de rollen in onze relatie toch niet te extreem wouden omkeren, liet hij het volledige plannen van de reis wel aan mij over. Maandenlang was ik zoet met uitstippelen van onze eerste rondreis als gezin. Best spannend! We hebben onze dochter betrokken bij het plannen van de reis en hebben geprobeerd om elke dag iets leuks voor haar op het programma te zetten, zodat ook zij elke dag iets had om naar uit te kijken. De eerste indrukken van Slovenië waren alvast veelbelovend: groen, zo proper, prachtige natuur, mooie berglandschappen. En zo was eigenlijk onze heel reis. De eerste plekjes die we bezochten waren Bled – met het wereldberoemde meer met een eilandje waar een kerkje op ligt – en Bohinj. Beide meren liggen er zo idyllisch bij, omringd door de bergen. Heerlijk om een bootje of kano te huren om ze te verkennen. Bled is één van de meest toeristische plekken in Slovenië, maar toch hadden we niet de indruk dat het overspoeld werd. Ook de Vintgar kloof is fantastisch mooi! Het hoogtepunt van onze reis was ongetwijfeld onze dag vol actie in Bovec. Bovec is zowat het centrum wat actie & sport betreft. Canyoning, kajakken, raften, ziplinen, mountainbiken, caving … het kan er allemaal. Wij kozen voor 2 kindvriendelijke opties. Voormiddag gingen we ziplinen. Na een heuse tocht met de jeep over onverharde wegen bereikten we een hoogte van 1300m. Nog een stukje te voet naar boven klimmen en dan begon de actie! Tussen 2 bergen zoeven over 6 lijnen van 350 tot 800m lang, tegen snelheden van +60km/uur. Het gaf echt een kick! In de namiddag stond onze tweede activiteit op het programma: raften! Uiteraard ook weer de family-friendly versie. Veilig genoeg voor de kids, die kunnen mee peddelen als ze dat willen en toch genoeg actie om het ook voor volwassenen leuk te maken. Een leuke mix tussen een paar goede ‘rapids’ overwinnen en genieten van de rivier en het landschap eromheen. Uiteraard mocht een bezoekje aan Europa’s schattigste hoofdstad niet ontbreken. Het oude centrum is compact, je kan het op een dagje zien zonder je te moeten haasten. Alles straalt romantiek en gezelligheid uit. Geen hoge gebouwen, amper grote internationale winkelketens maar authentieke gebouwen met kleine winkeltjes, met lokaal gemaakte producten en snuisterijen. Er zijn ontelbaar veel terrasjes en restaurantjes zowel in de winkelstraten als op de strook langs de rivier. Hier vind je letterlijk het ene terrasjes naast het andere. Zo gezellig om hier ’s avonds rond te kuieren en te genieten van de fijne sfeer die er hangt. Langs deze kant zie je ook de befaamde bruggen: Dragons Bridge, Butchers Bridge en Cobblers Bridge die het oude centrum verbinden met nieuwe deel. Wat zeker niet mag ontbreken bij een bezoek aan Ljubljana? Een klim naar het kasteel dat boven de stad uittorent, waar wij bijvoorbeeld een leuk escape game hebben gespeeld. Ook de Town Hall is een bezoekje waard, net als de St-Nicolaaskathedraal met haar prachtige fresco’s. Op naar de volgende opmerkelijke regio, de Karst. Hier is kalksteen opgelost in water wat resulteert in grotten, ondergrondse rivieren en zinkgaten. Er zijn enkele grote en erg toeristische grotten, zoals Postojna waar je een stuk met een elektrisch treintje de grot ingaat waarna je een (beknopte) rondleiding krijgt. Op en top toeristisch, maar de grot op zichzelf is echt indrukwekkend, kamers vol met stalagmieten en stalactieten. Het leuke is dat je hier een combi ticket kan verkrijgen met Predjama kasteel, dat aan de andere kant van de grot voor een stuk in de rotsen & grot is gebouwd. Ook de Skocjan grotten zijn vrij toeristisch. Hier geen treintje, maar een tocht van anderhalf uur te voet door de grotten. Ook hier weer een grote groep, maar wel een fijne uitleg met een fijne gids. Hier vind je één van de diepste Europese canyons -op het diepste punt 146m diep- waardoor de Reka rivier stroomt. Gigantische kamers, waar je je als mens piepklein voelt. De grot die op mij het meeste indruk gemaakt heeft, is de Krizna Cave. Deze grot is totaal niet toeristisch en ik kan enkel hopen dat dat zo blijft. Met een groepje van zo’n 30 personen daalden we af in de “berengrot”. Gewapend met een zaklamp en een paar laarzen (want: geen elektriciteit en niet gebetonneerd!), nam de geweldige gids ons mee en kregen we echt een supergoede uitleg over de grot, over de beren die er tijdens de IJstijd verbleven en werden we meegevoerd naar het eerste ondergrondse meer (van in totaal 22 meren). Toegegeven, het boottochtje op dit meer was niet wat we verwacht hadden, maar dat deed niet af aan de totaalervaring. Zaklampen even uit, allemaal zwijgen.. Complete duisternis, totale stilte, iets wat je nog maar zelden ervaart. Om af te sluiten, besloten we nog even langs de Sloveense kust te trekken. De kuststrook is nog kleiner dan onze Belgische kust, maar ook hier had ik niet het gevoel dat het door toeristen overspoeld werd. We bezochten er enkele plekjes zoals Izola, Portoroz en Koper. Het leukste plekje was wat ons betrof Piran. Oorspronkelijk een havenstad, maar gezelliger kan je je een kuststadje niet indenken. Ondanks de haven en het toerisme weet het zijn authenticiteit moeiteloos te behouden. Het leuke plein met haar Venetiaanse gebouwen, de smalle straatjes die naar boven toe leiden naar de kathedraal en klokkentoren die boven de daken uittorenen, alles is er gewoon even schattig. En achter dat centrum, achter een stukje stadsomwalling, daar troffen we een klein smal rots strandje aan, waar slechts een paar lokale bewoners na hun werkdag even een duikje kwamen nemen. Geen toerist te bespeuren, heerlijk! Hierna was het welletjes geweest. Genoeg rondgetrokken, ontzettend veel gezien, het ene plekje nog mooier dan het andere. We namen nog enkele daagjes rust net over Kroatische grens om de batterijen weer op te laden en om onze dochter ook nog even haar ultieme vakantie gevoel te gunnen: lekker plonsen in het zwembad. We zijn zo blij dat we de stap hebben gezet naar dit soort gezinsvakanties en zijn al aan het brainstormen voor volgende zomer. Welke bestemming het wordt, daar zijn we nog niet uit. Maar het gevoel van vrijheid dat we tijdens deze reis ervaren hebben, was een eye-opener.

19 March 2019

Er zijn zo van die bestemmingen die jarenlang hoog op je bucketlist staan, en dan plots is daar het moment… Je mag die bestemming eindelijk afvinken! Enige tijd geleden mocht ik dat doen voor Yucatan, het Mexicaanse “Maya schiereiland”. Bij het zien van de prachtige overblijfselen uit de Maya periode droomde ik al jaren spontaan weg, dus ik was dolgelukkig toen we er na onze lange vlucht aankwamen. Eerst enkele dagen rusten en genieten in het hotel en dan zouden we op ontdekking gaan. Zelden zal ik zo openlijk uitpakken over een hotel, maar ik verbleef er in het Iberostar Grand Paraiso, een van de beste hotels waar ik ooit verbleven heb. Het hotel is - 300% terecht - al enkele keren verkozen tot “Traveller’s Choice Best All Inclusive Hotel”. De fantastische kamers, de prachtige tuinen en zwembaden, het postkaart-waardige strand, het overheerlijke eten in elk van de restaurants en vooral ook de uitmuntende service dragen hiertoe bij. Wat doen 2 meiden in Mexico? Natuurlijk, een wagen huren en zelf op ontdekking gaan. Geen lange, saaie busritten met 50 andere toeristen, maar lekker zelf op avontuur. De wegen zijn goed berijdbaar en alles staat vrij goed aangegeven. We bezochten als eerste Tulum, de tempelstad van de Maya’s. Zama, het tempelcomplex, troont boven op de kalksteenkliffen aan zee en aan de voet ervan liggen de misschien wel mooiste stranden van heel het schiereiland. Indrukwekkende castillo’s en andere gebouwen liggen verspreid over het grote domein. Als het enigszins kan, bezoek je deze archeologische site best in de ochtend. Dan is het er rustiger en kan je nog lekker even genieten van het strand en een duikje in zee nemen. Naar de middag toe wordt het al snel erg heet, en kan je best je weg vervolgen naar het tempelcomplex van Coba. Beide sites liggen op zo’n 50 km van elkaar en zijn dus perfect combineerbaar op één dag. Het grote voordeel is dat Coba wat verder in het binnenland ligt, verscholen in de jungle. Hier is het in de namiddag dus lekker vertoeven tussen de bomen. Het is een ontzettend groot domein van 15 x 15km. Onmogelijk dus om volledig te bezoeken. Het belangrijkste bouwwerk hier is de 42m hoge piramide. Voorlopig kan je deze piramide nog beklimmen. Een heel karwei! Zo’n 128 steile en ongelijke treden naar omhoog, maar je wordt hier beloond met een geweldig uitzicht op het gebied. Je krijgt boven op de piramide pas echt een goed zicht op de jungle waarin het complex zich bevindt. Naar boven is een karwei, maar naar beneden is het dat zeker ook! Als je, net zoals ik, niet echt kloek bent, dan kan je best gewoon al zittend op je achterwerk trede per trede naar beneden “schuiven”. Een leuke daguitstap dus, en door te kiezen voor een huurwagen konden we natuurlijk langs de weg stoppen bij cenotes (al dan niet ondergrondse) water-bevattende grotten, om even een verfrissend duikje te nemen. Er zijn zo’n 3000, verspreid over heel het Yucatan schiereiland, je zal er dus altijd enkele tegenkomen. Een bijzonder fenomeen! Dan was het eindelijk tijd voor mijn ultieme bucketlist moment, een bezoek aan Chichen Itza! Met de meest gedetailleerde wegbeschrijving ooit (van onze super behulpzame butler in het hotel) in de hand, hadden we in no time de pas geopende snelweg gevonden. En zo begon de 200km lange tocht over een pas aangelegde nieuwe snelweg die nog maar amper gebruikt werd. Als we 5 wagens tegengekomen zijn per traject, dan is het veel geweest. Dat heeft ook wat te maken met feit dat dit een tolweg is. Een Mexicaan zal deze dus niet nemen, en in die tijd namen de autocars ook nog de gewone snelweg, via dewelke het toch minstens een uur langer duurt. Er zijn bijna geen afritten naar andere plekken en er is slechts 1 tankstation, dus bereid je hierop voor want je komt onderweg niets tegen. Wat kwamen we wel tegen? Fietsers, wandelaars, mensen te paard of te ezel, ... De plaatselijke bevolking gebruikt deze snelweg om zich naar andere omliggende dorpjes te verplaatsen. Zoals ik al zei, geen op- en afritten, dus plots zie je ze vanuit het struikgewas komen, om zich via de pechstrook te verplaatsen en door een opening tussen bomen of struiken wat verderop de snelweg weer te verlaten. Eens aangekomen bij Chichen Itza, namen we een plaatselijke officiële gids in de arm die ons rond het volledige complex heeft geleid. Wat een aanrader en wat een waar voor je geld! Het kost natuurlijk wel wat, maar op deze manier krijg je natuurlijk informatie mee die je anders nooit zou hebben geweten. Het was een zeer ervaren man, die dit al meer dan 25 jaar deed en hij kende heel deze site op zijn duimpje. Alle details, anekdotes en zelfs foto’s van delen die al sinds jaar en dag voor het publiek zijn afgesloten, maakten het geheel nog zoveel impressionanter. Op de terugweg nog even een stopje in het plaatsje Valladolid en na een lange maar superinteressante dag konden we weer lekker genieten van alle luxe in het hotel. Nog vaak denk ik terug aan deze superreis en op een dag hoop ik terug te keren met mijn dochter, om samen met haar deze en nog veel meer andere plekken in Yucatan te ontdekken. Het is er zo bijzonder! Wil ook jij op verkenning? Je kan kiezen om vanuit één plek het Maya schiereiland te verkennen, of je kan er ook een rondreis maken. Ik vertel je er graag meer over!

25 January 2019

Een bezoek aan Marrakech, dat is een oriëntaalse droom die werkelijkheid wordt. Deze stad is veel meer dan een sprookje uit duizend-en-één-nacht, ze is zo veelzijdig dat ze echt iedereen kan bekoren. Toegegeven, de hectiek van de Arabische wereld moet je een beetje liggen, maar als je hierdoor kan kijken, dan gaat er een wereld voor je open. Gelukkig is dat voor mij geen probleem. Na anderhalf jaar in Egypte gewoond te hebben, was Marrakech een eitje. Vanaf het moment dat je de stad nadert, voel je de zinderende vibe al binnenstromen. Scooters razen naast je voorbij, mensen in paard-en-kar of op een ezel voorbij zien komen is niet ongewoon. Je merkt gelijk dat je hier in een andere wereld zit. En wat voor één! Van zodra je de Medina (ommuurde stadsdeel) binnentreedt via een van de toegangspoorten kom je er gelijk achter waarom Marrakech de “rode stad” genoemd wordt. De meeste huizen en gebouwen in de binnenstad zijn namelijk geverfd in een roodtint, en dat creëert toch wel een speciale sfeer. Vanuit elke hoek van de binnenstad kan je je oriënteren op de 70m hoge minaret van de Koutoubia moskee. Ze domineert het stadsbeeld en het loont de moeite om er eens een rondje te wandelen. Elke zijde van de minaret is een beetje anders en dat zie je nog net zo mooi in de avondschemering. Ook het Djemaa el-Fna plein is iets dat je zowel overdag als ’s avonds moet gezien hebben. Overdag vind je hier talloze kraampjes met vruchten en noten, sinaasappelsapverkopers, waarzegsters, slangenbezweerders en zelfs traditionele “dokters”. Eens de avond valt, maakt heel deze santenboetiek plaats voor ontelbare mobiele restaurantjes waar je lekker en goedkoop kan eten. Na het eten lekker even alles laten zakken? Maak dan nog maar eens een wandeling rond het plein en laat je meeslepen door verhalenvertellers, zangers met typische volksmuziek, dansers en acrobaten. Wat ik je ook kan aanraden? Bekijk het hele spektakel ook eens vanop een van de dakterrassen (bijvoorbeeld het Café des Epices) rond het plein, met een lekkere verse muntthee erbij. Voor de shopfanaten en snuisteraars onder ons: welcome to heaven! Marrakech kent een rijk aantal soeks waarin je urenlang kan ronddwalen. Van de typische souvenirs en prullaria tot tassen en borduur- en aardewerk, je vindt hier werkelijk alles. Afbieden is hier een soort van nationale sport, dus houd je zeker niet in! Er zijn ook shoppingarea’s en -centra waar je de moderne winkels en grote ketens kan vinden, maar deze bevinden zich natuurlijk in de modernere wijken van de stad, een heel ander gevoel dan de Medina. Let wel op, grote internationale ketens zijn niet noodzakelijk goedkoper dan thuis! De moderne wijken Hivernage en Gueliz (waar je deze shoppingzones vindt) zijn zeker ook een bezoekje waard! Je vindt hier onder meer een aantal prachtige paleizen, musea en parken en ook Le Jardin Majorelle (de tuinen van Yves Saint-Laurent). Een aanrader! Ook voor foodies is Marrakech een zalige bestemming. Wie houdt van de oriëntaalse keuken komt hier niks te kort. Heerlijke tajines, couscous, maar ook zoetigheden vind je hier in overvloed. Dat kan in één van de eetstandjes op het Djemaa el-Fna plein, maar ook in de vele restaurants die de stad rijk is. Of je het nu basic en goedkoop wil houden of eens lekker decadent wil gaan eten tussen de Marokkaanse high society, in Marrakech kan het allemaal. Ook al verwacht je het niet, het nachtleven viert hier hoogtij. De Marokkaanse jetset vertoeft graag in de stad en dat merk je aan de vele nachtclubs. Ook wat overnachtingsmogelijkheden betreft zijn er zo veel opties! Voor degenen die de stad als citytrip in enkele dagen willen bezoeken, zijn riads ideaal. Deze liggen in en rondom de Medina. Het zijn traditionele Marokkaanse huizen en paleisjes die gebouwd zijn rond een binnentuin. Het zijn vaak super authentieke panden waar je de Marokkaanse sfeer echt in elk hoekje kan voelen. Voor wie wat langer vakantie wil vieren zijn er tal van hotels en resorts met alle faciliteiten voor een ontspannende vakantie mét de stad vlakbij. Deze hotels liggen natuurlijk niet pal in de stad, maar vaak wel op loopafstand of een kort ritje met de taxi. Je merkt het, deze stad heeft zo ongelofelijk veel te bieden en vraagt om ontdekt te worden. Zin om te verdwalen in de soeks, tussen de torenhoge kruidenstapels en aardewerken potjes? Geef me dan snel een seintje!

14 November 2018

Praag is één van die steden die je gezien moet hebben om haar schoonheid te kunnen bevatten. Er zijn zoveel steden in Europa en ver daarbuiten, maar deze stad is zo charmant en romantisch! Dat moeten de vele Amerikanen en Chinezen vast ook gedacht hebben, want de stad is duidelijk in trek bij reizigers van ver buiten Europa. En allemaal waren ze even hard onder de indruk als wij. Van straat tot plein tot brug, we vielen keer op keer in verbazing over de prachtige gebouwen en plekjes die deze stad rijk is. Ook al was het oktober, was het koud en met momenten regenachtig, we hebben zo intens genoten van deze stad. Toen we vanuit ons hotel richting de stad gingen, viel me gelijk iets op. De metro rijdt hier zó diep onder de grond en de roltrappen lijken oneindig lang én gaan snel! Pas achteraf leerde ik dat deze diepliggende metrostations in het centrum ook moesten dienen als schuilkelder in geval van een nucleaire aanslag op de stad. Ten tijde van de aanleg van de Praagse metro, was het voormalige Tsjechoslowakije een bondgenoot van Moskou en dit was één van de gevolgen hiervan. Tot nucleaire aanvallen is het in Praag nooit gekomen, en gelukkig maar. Het Oude Stadsplein is een pareltje, met onder andere het ‘Huis met de Miniaturen’, de Tynkerk en uiteraard het Oude Raadhuis met de wereldbekende astronomische klok. Het loont zeker de moeite om de lift naar de uitzichtsgalerij te nemen in de toren van het Raadhuis. Je krijgt er een mooi uitzicht over het plein, de burcht met de St. Vituskathedraal en de stad in haar geheel, met haar rode daken. Het Joodse kwartier Josefov loont ook absoluut de moeite als je Praag bezoekt. Je kan er een aantal synagogen bezoeken, maar wat er vooral indruk maakt is de oude Joodse begraafplaats. Op een heel kleine oppervlakte vind je de ene grafzerk naast de andere en heel vaak liggen er meerdere graven bovenop elkaar. Vanzelfsprekend vind je in deze wijk de luxewinkels terug om naar hartenlust te (window)shoppen. Ook de liefhebbers van imposante bibliotheken (waar ik zelf toch wel onder val) komen in Praag aan hun trekken. In het Clementinum (een voormalig jezuïetencollege) is de Nationale Tsjechische Bibliotheek ondergebracht, een bibliotheek zoals uit de boekjes, met donker hout, ontelbaar veel boeken, wereldbollen en balustrades. Je moet wel een begeleide tour volgen om de bibliotheek te kunnen zien en je mag er geen foto’s maken maar het is echt prachtig om te zien. Als je even aan de drukte van de stad wil ontsnappen, moet je nog even een van de meest drukke punten, de Karelsbrug, zien te overwinnen. Maar laat dat nu geen straf zijn. De prachtige beelden op de brug en het zicht dat je van hier op de burcht hebt, lonen absoluut de moeite. Je baant vast wel je weg tussen de horden toeristen door en kan aan het einde van de brug even gaan ontspannen op Kampa-eiland, een oase van rust in deze toch wel drukke stad. Hier vind je de befaamde John Lennon Wall en de “Crawling Babies” terug. Na een fris Tsjechische pint heb je vast weer de energie om verder te gaan en de burcht te bezoeken. Deze burcht huisvest het voormalige Koninklijk Paleis, de St. Vituskathedraal (prachtig!), de Koninklijke Tuinen en ook het Gouden Straatje terug. Er doen over dit straatje met slechts 11 huisjes verschillende verhalen de ronde, maar wat zeker is, is dat Franz Kafka ooit in één van de huisjes heeft gewoond. Wat wij van Praag onthouden hebben? Het is de ideale stad om een lang weekend naartoe te trekken. Het oude centrum is oergezellig, de gebouwen zijn magnifiek én het is een relatief goedkope stad waar je voor weinig geld op veel plekken lekker kan eten. Oh, en de Tsjechen hebben toch wel een aantal goede bieren, niet onbelangrijk voor ons Belgen! Geef me een seintje, en binnenkort kan ook jij deze stad gaan verkennen!

21 August 2018

Eindelijk nog eens een “girls-trip” met mijn beste vriendin! Dit jaar viel onze keuze op Madrid, een stad waar we beiden nog niet geweest waren. Bij aankomst in Madrid bleken we het weer eerst niet helemaal mee te hebben. Het had de dag voordien zwaar gestormd (periode maart) en de het was nog steeds regenachtig en winderig. Het grote nadeel was dat de parken gesloten waren, wegens ontwortelde en omgevallen bomen. Niemand wist wanneer ze weer zouden openen. Na een namiddagje shoppen (want wat moet een vrouw anders als het regent) belandden we in een supergezellig tentje waar we overheerlijk aten en lekkere cocktails dronken. Meer hoeft het niet te zijn om een vrouwen-weekendje op gang te trappen. Gelukkig konden we de rest van het weekend wel op het zonnetje rekenen, eerst een klein voorzichtig zonnetje, maar op dag 3 en 4 werden we beloond met een stralende lentezon. Madrid is een supergezellige stad, met tal van leuke straatjes en pleintjes waar je het ene terrasje naast het andere vindt. Echt een zaligheid, lekker wat rondslenteren in de verschillende wijken van het oude centrum met zijn prachtige gebouwen waarin leuke vintagewinkeltjes, hippe en meer alternatieve winkels en ook winkeltjes met niet alledaagse producten zijn ondergebracht. Zo vonden we er een soort van biologisch winkeltje, waar je de meest opmerkelijke voedingswaren kon vinden: blauwe pasta (op natuurlijke basis gekleurd met spiraluna) of fuchsia rijst (ook natuurlijk gekleurd). Reken daar een superlieve uitbaatster bij die op de valreep van siësta ons toch nog binnen liet en je raadt het al… We hebben de winkel niet met lege handen verlaten. Natuurlijk heb je op tijd en stond een pauze nodig en dan smaken een sangria of tapas nergens anders beter dan op een van die vele Madrileense terrasjes. Ook aan cultuur geen gebrek in Madrid. Je kan hier een paar musea van absolute wereldklasse bezoeken, zoals onder andere het Prado, het Museo Thyssen-Bornemisza, het Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia en nog verschillende andere musea. Wij bezochten het Prado, een van de belangrijkste en meest bezochte kunstmusea van de wereld. Zeker een aanrader om hiervoor je tickets al voorhand te boeken, zodat je niet in de lange wachtrij hoeft aan te schuiven. Wij deden er welgeteld 1 minuut over om binnen te wandelen en de veiligheidscontrole te doorlopen. Voor de liefhebbers zijn er audiogidsen te huur, of je kan ook op jezelf het museum verkennen. In dat geval haal je aan de balie best het foldertje waar alle topstukken opstaan. Zo ben je er zeker van dat je de grootste meesterwerken niet overslaat, want het is té veel om volledig te kunnen bevatten. Je kan hier dagen doorbrengen en nog niet alles gezien hebben. Wij hebben ons vooral beperkt tot de schilderkunst, maar ze stellen ook beeldhouwwerken en andere tentoon. Onthoud vooral grote namen zoals El Greco, Goya, maar ook Rubens en Rembrandt. Je zal versteld staan van hoeveel werken ze tentoonstellen, maar ook van de werken op zich. Vaak gigantisch groot, supergedetailleerd of net zo vaag dat het toch steek houdt. Er zitten zoveel verbluffende dingen tussen! Ook een absolute must-see is het Palacio Real (het Koninklijk Paleis) en de daar tegenovergelegen kathedraal, de Santa Maria la Real de la Almudena die gebouwd werd op een oude Arabische nederzetting. De kathedraal is pas in 1993 voltooid, wat maakt dat ze moderniteit uitstraalt. Wat je zeker niet mag missen, is de crypte onder de kathedraal, waarvan je de ingang om het hoekje vindt. Hier zijn graftombes en kapellen van welgestelde en adellijke Madrileense families ondergebracht. Sommige kapellen zijn echt prachtig versierd. Vergeet zeker ook geen bezoek te brengen aan de Puerta del Sol, Plaza Mayor, en de Rastro (vlooienmarkt) als je op een zondag in Madrid bent. Ook de verschillende mercado’s zijn leuk om tussendoor even wat te drinken of te knabbelen. Gezien op onze laatste dag de parken (zoals het bekende Retiro park) nog steeds gesloten bleken te zijn, hebben we als alternatief bij het hotel fietsen gehuurd. Heerlijk om in het lentezonnetje wat rond te rijden! We reden het stadscentrum uit, richting Casa de Campo om bij de Puerta del Rey aan onze tocht te beginnen. Hierbij passeer je ook het Palacio Real en de kathedraal, dus je kan dit perfect combineren! Het ‘park’ heet “Madrid Rio” en is aangelegd bovenop de overkapte ringweg van de stad. Het is echt een oase van rust, waar de Madrilenen zelf aan de drukte van de stad ontsnappen. Je kunt er fietsen en lopen, er zijn op verschillende plekken speeltuintjes voor de kinderen en geregeld kom je naast de wandel- en fietsweg een caféetje tegen waar je lekker in het zonnetje even kan pauzeren. Zo hebben we ons weekendje toch op een ‘groene manier’ kunnen afsluiten. Die parken bezoeken we de volgende keer wel, want dat we teruggaan staat vast! Mijn favoriet in Madrid? De "Templo de Debod", een tempel die door de Egyptische regering geschonken werd als dank voor de hulp van de Spaanse ingenieurs die oude monumenten hadden gered bij overstromingen tijdens de bouw van de Aswandam. Hij staat op een heel mooie locatie vanwaar je ook zicht hebt op het Koninklijk Paleis, aan de rand van de stad. Aangezien ik toch anderhalf jaar in Egypte gewoond en gewerkt heb, zal de band met dat land altijd blijven bestaan. Maar daarover meer in een van de volgende blogs! Wat ik vooral van Madrid onthoud? De leuke straten en pleinen, de vele terrasjes en restaurantjes en het overheerlijke eten in tal van restaurants.

03 July 2018

Voor onze gezinsvakantie dit jaar kozen we voor een iets minder toeristische bestemming op een zeer toeristisch eiland, namelijk het oosten van het populaire Griekse eiland Kreta. Met de groene Michelin gids in de hand, landden we op de luchthaven van Heraklion en pikten we gelijk onze huurwagen op. We kozen ervoor om de wagen voor heel de week te huren, aangezien ons hotel een heel eind van de luchthaven lag, vlakbij Ierapetra, en we geen zin hadden om 3u in de transferbus te zitten. Al na een paar kilometer viel ons op hoe goed de wegen op Kreta zijn, zeker in vergelijking met de net iets minder goede staat in ons Belgenlandje. Ook het rijden op zich was heel prettig! Het lange traject dat we voor boeg hadden, was zeker geen straf! De uitzichten op de verschillende baaien die je onderweg te zien krijgt zijn adembenemend en ook het binnenland is prachtig. Bergachtig, zelfs rotsachtig en gaarden met duizenden olijfbomen. Je kijkt je de ogen uit. Uiteraard hebben we enkele dagen genoten van het zonnetje, de rust en wat quality-time met elkaar, maar we zijn natuurlijk ook op ontdekking gegaan. We trokken onder andere naar Agios Nikolaos waar we door de straatjes slenterden en een tocht deden met een semi-submarine (glasbodemboot). Een superleuke ervaring voor onze dochter van 5, die voor het eerst de onderwaterwereld zag. Tot onze grote vreugde hebben we het geluk gehad om maar liefst 3 zeeschildpadden te zien! Zelf heb ik al vaak gesnorkeld, gedoken en tochtjes met dergelijke boten gemaakt, maar dit was ook voor mij een primeur! Ze kwamen vlak bij de boot zwemmen en je kon ze dus echt heel erg goed zien. Op de terugweg kwamen we bij toeval een klein lederwinkeltje tegen, waarvan de uitbaatsters zelf sandalen en tassen maken. Ideale stop voor de kleine (en minder kleine) creatieveling, want je kan hier je eigen sandalen of slippers versieren. Het verbaast natuurlijk niet dat óók dat een hoogtepunt was voor de kleinste in ons gezelschap. Dat je niet altijd moet geloven en volgen wat er in toeristische gidsen en websites staat, is ook deze reis weer gebleken. Overal lazen we lovende artikels en reacties over Kritsa, een bergdorpje vlakbij Agios Nikolaos. Dus wij erheen. Wat een authentiek dorpje moest zijn met schattige witgekalkte huisjes, waar de oudjes van het dorp winkeltjes uitbaten en vooral textiel en kantwerk verkopen, bleek een toeristische trekpleister als zovelen te zijn. Het leek eerder een verlaten spookdorpje waar al maanden niemand meer was geweest. Ok, we waren vrij vroeg op het seizoen, maar de authenticiteit was alleszins ver zoek. Een kleine desillusie dus! Gelukkig hadden we nog uitjes gepland en stapten we 2 dagen later weer de auto in en trokken we helemaal de andere kant op, naar het uiterste oosten van het eiland. We reden even langs de kustlijn, waar je amper hotels tegenkomt en trokken dan een heel eind de bergen in. Net als tijdens onze rit van de luchthaven naar het hotel, waren we na elke bocht weer verbaasd. Prachtige berglandschappen, olijfboomgaarden, kleine dorpjes die uit het niks verschenen. Dít is het authentieke Kreta. We reden van dorpje tot dorpje, stapten even uit en wandelden wat rond. Er zijn in deze regio een aantal gekende hiking-tochten doorheen een aantal kloven, zoals die van Zakros. We hadden het heel graag gedaan, maar met een kleintje erbij is het toch niet aangeraden. Het zijn vaak pittige wandeltochten waarbij je serieus moet klauteren. Hier hebben we dus voor gepast, maar dat maakte de dag niet minder mooi. We stopten aan een prachtig klein strandje, waar behalve 1 ander koppel niemand anders was. Echt heerlijk! Lekker even de benen strekken, wat uitwaaien (en dat mag je heel erg letterlijk nemen, gezien de felle wind die dag!) en zandkastelen bouwen. We lunchten pal aan het water in de supergezellige baai van Kato Zakros, vlakbij de Minoïsche ruïnes, en reden nog verder naar het oosten, waar je een van de mooiste stranden van Europa terugvindt. Het is een eindje rijden, maar het loont absoluut de moeite! Het strand is bezaaid met wilde natuurlijke palmbomen die gelukkig wat schaduw en verkoeling bieden op de hete dagen. De terugrit bij zonsondergang via een andere weg doorheen de bergen was alweer even mooi als de andere ritten. Ik denk dat dat ons het meeste heeft gecharmeerd: de prachtige landschappen, de schattige dorpjes en kerkjes die je onderweg tegenkomt en de occasionele berggeit die op haar dooie gemakje de weg oversteekt. Wij gaan terug, dat staat vast! En we kijken enorm uit naar de rest van dit mooie (en ook erg propere!) eiland! Zin gekregen om in onze voetsporen te treden? Neem dan snel contact met me op, dan kan je er misschien deze zomer nog heen!

01 August 2018

Als ik vroeger aan Noord-Amerika dacht, dan stond dit werelddeel niet bovenaan mijn bucketlist. New York, de Westkust, Alaska en Canada wil ik zeker ooit gedaan hebben, maar Miami stond zeker niet op dat lijstje. Mijn beste vriendin zat afgelopen jaar voor een paar maanden in de VS en wou haar 30e verjaardag vieren in Miami. Ook al had ik Miami eerder niet overwogen, dit was een kans om niet te laten liggen en dus staken we de grote plas over. Het zou een extraatje worden, een snoepreisje van een week en we zouden er zoveel mogelijk proberen uit te halen. Miami Beach is een plek die velen tot de verbeelding spreekt. We kennen allemaal wel het beeld uit de talloze tv-series en films die er opgenomen zijn en we denken instant aan de prachtige skyline aan het water met zijn immense skyscrapers en het iconische Miami Beach met zijn eindeloze stranden. Maar er valt heus wel wat meer te beleven dan enkel in het zonnetje te liggen. Eerlijk is eerlijk, op South Beach (waar wij verbleven) ben je natuurlijk vooral om in het zonnetje te liggen en om te "people-watchen". Ocean Drive is dé boulevard bij uitstek om dit te doen. Iedereen die wil zien en gezien wil worden trekt hier vooral in de avonduren naartoe. In bijna elk van de prachtige art-deco gebouwen vind je wel een café, cocktailbar of restaurant waar je met gemak heel de avond kan doorbrengen. De vibe zit altijd goed, overal klinkt fijne muziek en je drijft er als vanzelf mee in de sfeer en de late (of vroege) uurtjes. Anna, een andere vriendin van me woont al enkele jaren in Miami en zij nam ons mee op pad door Downtown Miami. Vanaf het moment dat je de brug overrijdt verandert het hele gevoel. Je komt terecht in het zakelijke deel van de stad. Minder frivool, maar minstens even imposant. Ook hier volgt de ene skyscraper de andere op en voel je echt dat je in de stad zit. We spraken af bij Bayside Market Place om elkaar na zo'n 8 jaar eindelijk terug te zien. Bayside Market is op zich niet zo heel bijzonder, gewoon een leuk plekje om wat te drinken of een beetje te shoppen. Gelukkig zag Anna het zitten om ons even mee op pad te nemen. Ze nam ons onder andere mee naar een van haar lievelingsplekken in de stad: the Wynwood Art District. Wynwood is zonder twijfel een van de leukste plekken in Miami! Het is de plek waar creatievelingen en internationale artiesten samenkomen om de wijk zowat maandelijks van een heel nieuwe look te voorzien. Het middelpunt van de wijk zijn de Wynwood Walls, waar je echt pareltjes aantreft. Het is niet zomaar graffiti. Wat je hier ziet, is écht kunst. Je vindt in deze wijk talloze winkeltjes terug van jonge ontwerpers, maar ook vintage winkeltjes, hippe eetadresjes en ontelbaar veel kunstgalerijen. Alles wat je nodig hebt om een namiddagje weg te zijn van het strand. Nog zo'n leuke wijk is "Little Havana". Dit is een van de wijken waar veel Centraal en Zuid-Amerikaanse migranten wonen, en waar dat typische zuiderse gevoel overheerst. Salsa en merengue muziek in de straten, zowat iedereen die Spaans spreekt. Je zou even vergeten dat je in Noord-Amerika bent. Elke laatste vrijdag van iedere maand vindt in Little Havana "Viernes Culturales" plaats, een muziek- en cultuurfestival. Er is een marktje met handgemaakte producten, de kunstgalerijen blijven tot laat in de avond open, er wordt live muziek gespeeld en er wordt gedanst in de straten en op het plein. Echt een evenementje dat je moet meepikken als je -net zoals wij- aan het einde van de maand in Miami bent. Aangezien we maar een weekje hadden, hebben we keuzes moeten maken. Kiezen is altijd een beetje verliezen, maar we zijn zo blij dat we een auto gehuurd hebben om tot Key West te rijden, het meest zuidelijke puntje van Noord-Amerika. We hebben onderweg een aantal leuke stops gemaakt, onder andere op Islamorada (een van de Keys), waar je het enige echte strand van de Keys terugvindt. De kleine stukjes strand liggen ingesloten door bomen, waardoor je het gevoel hebt dat je alleen op een eilandje zit. Even verderop vonden we een leuk plektje waar we een kajak hebben gehuurd en door de mangrove zijn gaan kajakken. Er zouden een aantal vriendelijke krokodillen in dit stuk van de mangrove leven, maar deze zijn we (gelukkig misschien) niet tegengekomen. De weg naar Key West is lang, maar het loont absoluut de moeite! In één dag heen en weer rijden is bijna niet doenbaar. Je kan best op een van de laatste Keys blijven overnachten. Ik zal er altijd voor zorgen dat je hier op voorhand een overnachting vastlegt. Wij deden dit niet, “we zien het wel als we daar zijn”, en waren de pineut. Er was op heel het eiland geen enkele hotelkamer of gastenkamer meer vrij. Onder het motto “yolo” (you only live once) zijn we ’s avonds naar de zonsdondergang gaan kijken op de “Sunset Pier" met een heerlijke cocktail in de hand en hebben dan maar in de auto geslapen. ’s Ochtends vroeg, bij het krieken van de dag werden we door het opkomende zonnetje gewekt. Lekker stijf zijn we uit de auto gekropen en hebben we ons gehaast naar het Southern Most Point om nog net de zonsopgang te kunnen meepikken. En ja hoor, zelfs ’s ochtends om 6u30 staat er al een rij toeristen aan te schuiven om de ultieme foto als bewijs mee naar huis te nemen. Onze topper van de week? Dat was zonder enige twijfel de vlucht over Miami Beach met een klein sportvliegtuigje! We reden met een Uber (echt het ideale middel om je op Miami Beach en downtown Miami te verplaatsen!) tot Pembroke Pines, een klein uurtje uit Miami. Vanop het kleine luchthaventje stegen we op en vlogen via Miami North Beach helemaal tot het meest zuidelijke punt van Miami Beach. Wat een geweldige ervaring! Als je nog niet onder de indruk zou zijn van het zicht vanop de grond, dan word je het ongetwijfeld wel in de lucht! Heb je ook al het deuntje van Will Smiths "Welcome to Miami" in je hoofd zitten? Neem dan snel even contact met me op!